Puenting de Vida

Hoxe a 15 de Abril, inicio as miñas micro vacacións previas a semana santa. Parece que ata o día, está moito mais iluminado que de costume. Os paxariños piadores amosan o seu bonito pico, nas xeadas pozas, ("xeadas pozas", jjjj). O monótono fungar do venta vaise pouco a pouco diluindo ata chegar a un simple run run. Hoxe Ë VENRES. O fin de todolos males profesionales e o inicio de todolos males físicos. Ainda que "bienaventurado sea", despois de todas as cargas ás que fomos sometidos durante todo este tempo. Un mes horrible.., que amosa o seu final. Un mes oscuro e sombrío. Vida Insana!!!!. Un claro exemplo de insatisfacción personal podese ver nas fazañas que fixemos ó inicio de Mes en Noia....¡Tirarse dunha ponte, coño!!!, sí!!!!, Manda c....!!. Aqui algunha k outra fotiño...: Todos juapiños pa foto. ...pero unha vez fóra da barandilla todo cambiaba. Todos tiñamos o semblante parduzco, color cebola, característicos dos tecidos putrefactos. ..Pero sólo unha persoa é capaz de moverse como peixa na auga en situacións tan extremas como esta.... EL PODRE, llegado del más lejano oriente Este sí que sabe, acostumbrado a lanzarse dende alturas moito mais altas e perigosas, por unha lata de cervexa quente. Aqui o tendes en toda a súa magnitude. Grande ARS!! Moitos foron os momentos de terror, todo se encollía co paso do tempo. Unha angustia existencial rodeaba a nosa existencia. Ata as cousas mais materiais, se lles pressenciaba o disgusto. Asi quedaron os pantalóns de Davis, despois do salto. Con esto xa o digo todo....