A cabeza non para.

Baixando Alfonso Molina, vou en sexta, non en quinta non teño que reducir, coches pola dereita, pola esquerda o examinador facendo garabatos no puto papeliño que ten, o monitor cas mans na cabeza e poñendome enfermo, escoito voces que me din: "Solta o volante e acelera, cerra os ollos e acelera, acelera...!!!", empezo a sudar en frío, empezo a sufrir convulsións e nese momento no que xa teño pensado tirar do freno de man, cruzar o puto camión en Alfonso Molina vaixar del e mandar á merda os dous que ivan comigo....pois Desperto!!.
Todo foi unha pesadilla a tres días antes do examen...o despertador rise marcando as 04:30, a min non me fai tanta gracia. Os suores, non foron un soño, a cama ta empapada e eu, dos putos nerviso co corazon que me vai sair pola boca...
Intenton calmar, despois de dar un par de voltas na cama, chego a conclusión de que esa non é a solucion. Levantome como algo, e encendo a tv, ainda que duro un minuto con el encendida xa que o único que hai é anuncios de fregonas que limpan os techos e detras das estanterias e o cú das mascotas,etc.. e programas de consultorías espirituais do estilo: Mi marido ya no me quiere, hace cosas muy raras, qué puedo hacer pa volver a encontrar su amor...e o tipo que da a cara na televisión aguanta a risa como pode tira as cartas.. e lle di: "Te das cuenta?, llevais toda la vida juntos y no os conoceis, no te preocupes que te kiere mucho!!" jejeje , en fin. .quizas eu tamén tivera que chamar a eses sitios.
Vamos que apago a tv. e poñome a leer un puto libro as 5 da mañá.. na miña vida.. as cinco da maña.. fixera moitas cousas .pero nunca leer.. ¡Manda c...!
Moitas cousas se pasan pola cabeza....¿Ir correr? son as cinco da mañan..!kizas vaia preso.
¿ir a piscina? ata as 8 non abre a comedia esa.. e tar lendo tres horas, pois non sei qué dicirche...
En fin que gracias a dios, despois de tar un anakiño. zapateado no sofá, pois empezame a vir o sono.
A cama móstrase como un prato moi apetecible, intento saboreala. un pouco....e PUMBA!!!!, outra vez..despertador dando a BRASA!!, xa eran as 07:45, !Tempus fugit!!!.
A cruda realidad, estabame dando de ostias...!!! outra vez..!!!.

Po Tunel...

Venres, nin te cases nin te embarques..aburridiños tabamos ata que nos veu a idea de acercarnos ata a sala "O Tunel",a ver uns concertos e enredar un cachiño...!!
Madee e Nothink, eran os culpables de sacarnos das mantiñas do sofá...
Puntuais como reloxes suízos, alí estabamos....indigesta de cerveza ocasionou "idas e vidas" ó W.C. e eso á larga foi malo, moi malo.
Acabamos nos Zulos da zona bella da Coruña..ou eso dixeronme, dous días despois...
A ressaca ainda hoxe persiste..."os corpos xa non son tan duros como nos parecen..".
Non, non se pode andar asi ó mar...,esperemos aprender a lección pa proxima...

Dentro de dous finds --> Lamatumbá..
e dentro dun mes --> Reincidentes...

Jur jur...

Perreo Salmantino.

Un venres calquera, dunha semana calquera...11:45 Morto de askete no meu ámbito laboral... (como de cotío..).¡RING!,¡RING!,¡RING!, ¡Coooñoooooo!, sona o teléfono.. e ken sera logo???.
Ó outro lado da línea: -"Oye Jajo, que fas...pola tarde?
-Pois nada.
-Tamos tirad@s na capital...vesnos buscar..??
mmmmmm?, xa me cheiraba mal o asunto...pero bueno houbo que ceder...jjejeje.
O tronkito.. arrancou motores e veña pa Capital disfrazado de Salvador.
Chegada, recollida e missión cumplida, pero NON, NON chegaba con eso...senon que faltaba algo....qué sería de nós esee fin de semana.. ¿Comeríanos a piolla?, Non podia ser!!!. ninguén dos que taba alí, estaba polo labor de deixar ser deborado pola "piolla", enton xurdíu a idea: "Pa Salamanca?".
Centésimas de segundo tardamos en responder: Unha frase chegou pa encauzar o find.
"Tronkito, llevanos a Salamanca", e así foi.
En cinco horiñas tabamos aló....duas dejeneradas e mais un cumplidor....
Aire de pinchitos y raciones de ibéricos y vinitos (non houbo moitos, xa que a certas personas arkeábanselle as pernas...).
Primeiro día toma de contacto, micro perreo, e indigestión.
Segundo dia, máis toma de contacto, máis perreo e máis indigestión.
Tercer dia, inxesta masiva de medicamentos e indigetión de Kilómetros "to go home" + menos medio pulmón.
En resumidas contas, nin encontramos a rana, nin a calavera, nin nada de nada.. solo, "vinitos y tapitas...y pokitas horas de sueño...."
Unha imaxe vale máis ca mil palabras, pois aquí vos queda.

(Comentario visto nunha cova, cerca da catedral de salamanca)
P.D.: C. e máis eu votamoste moito de menos...."cama supletoria..."!!.
Quizais algun que outro volvamos..pero desta vez iremos precavidos ante as adversidades..., os almax e os termalgin, non faltarán!!!.