Reflexións dun martes...

Estamos a 11.26, dun martes calquera. Este fin de semán descendiu o Depor a Segunda división, un baixón que te cagas!!. Manda C.., nunca fun moi futbolero, pero o sabado no estadio, case choro e todo, incrible o que pode facer ver a 22 tíos pegandolle patadas a un balón.
Hoxe Martes, a vida segue. Seguimos no traballo, como fai case 5 anos e todo igual, (desgraciadamente). Dentro de media horiña máis ou menos levantareime deste cuchitril e irei tomar un cafeiño a ver se me despexo un pouco, e empezo a deleitarme das maravillas da vida. Un bo día de sol, por exemplo.
Traballo casa, casa traballo, e así durante moito tempo, (e ainda que non me gusta, teño que dicir, que nunca peor. Hainos moito peor ca min!!).
Esperemos que a medida que vaia pasando a semán, cambie tamén a cor dos días e do noso ánimo.
Pa este fin de semán hai moitos, bos planings, esperemos que non se "fodan", por algún tontería.
Corto e cerro.

Media Maratón.

Fin de semana moi pero que moi físico. Demasiado diría eu.
O machote de Porto máis eu decidímonos de particiapar na 3ª Media Maratón Cidade da Coruña (21km), así en frío!!, sen entrenar nin ostias, eso é de cobardes.!!
E ahora (lúns), tamos padecendo os daños colaterales.
Non andamos, as pernas parecen os bloques da punta.
O Estómago parece unha lavadora,etc.
Esperemos que esta sensación pase pronto.
Aquí unhas fotos:


Neste momento creo que é necesario aclarar uns pequenos detalles:
¿Por qué motivo empezamos dous minutos tarde a carreira?
-Pois polo simple feito que 15 minutos antes de empazar tivemos que ir polo coche ó "depósito de coches", por que a p... grúa, acababa de levárnolo.
¿Por que, eu tou sen dorsal nas fotos?
-Coas ansías de chegar á carreira a tempo, cambiamonos a todo meter,... olvidando os imperdibles, necesarios para colgar o dorsal do peito, enton... tiveno que gardar "Dentro das mallas".
¿Por qué cando levabamos 20 metros de carreira, xa tabamos sudando coma porcos?
-Porque aparcamos o coche cerca da av.Finisterrre, e tivemos que ir correndo ata os Cantóns para empezar a carreira.. (1,5 km).
Concluíndo:
-Chegamos dous minutos tarde a carrreira.
-Fixemos, contando a distancia recorrida, entre o coche e a carreira, 2 km mais.
-Que nos doblaron, na primeira volta.
-Que nos adiantou un "marchista".
Quitando todo esto e olvidando o cansancio que teño ahora, só destacar que...COMO MACHOTES ACABAMOS A CARREIRA. Contento estou coño!!!!
......(tamen ei de tardar en volver a facer algo asi...)

En la variedad reside el buen gusto...

Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 1 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 2 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 3 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 4 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 5 Día.
1 semana.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 1 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 2 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 3 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 4 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 5 Día.
2 semanas.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 1 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 2 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 3 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 4 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 5 Día.
3 semanas.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 1 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 2 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 3 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 4 Día.
Café-Traballo-Café-Comida-Café-Traballo-Café-Casa. --> 5 Día.
4 semanas.
1 mes.
...
...
...
...
6 meses...
2 anos...
10 anos...
46 anos...
47 anos...
E así ata os 65 anos, que máis quixeran algúns;
Agora é ata os 67 !!.
Qué desgracia, chico!!!!

Fodorrio!!!

"Os corpos non son tan duros, coma nós parece", así empezaba unha das frase míticas que me dixeron ó longo da miña mais recente historia. Pois aínda así,non damos aprendido.
Despois de levar cerca de un mes sen ningún tipo de exceso, pois.. puxemos ó limite o noso maravilloso corpiño, na Boda de Tripi e Jeola...
Así foi "ires y venires", de todo tipo de reaccións químicas.
O que é a boda en si, pódese considerar de que transcorreu sen ningún tipo de incidente, pero neste caso a boda queda en segundo plano. Despois da séptima copa, a realida perdía as súas faccións e convertiase nun ente difuso. En estado lamentablemente etílico, sacáronme da zona de baile....(xa con todo rematado e coas luces encendidas...), e metéronme nun coche dirección Malpica.
Do que pasou no coche, poco hai que contar.
Chegados a Malpica, e non tendo dabondo cas oito horas de inxesta continuada de alcol, ¡Tiñamos que seguir.. bebendo!!, ufff, Desgraciado ril, que che tocou padecer nesta vida ó lado do teu amo!!.
Dous charpaciños foron os culpables da "caída do imperio", a realidade volveuse cambiante...e perdímolo norte........
Todo esto sería un mero chiste, senon tiveramos presente "The day after", amenizado pola maravillosa compañía do noso compañeiro de fatigas "Termal..." (...gin). Todo o día agarradiños da man o un do outro, un por pena e outro por necesidade.
Hoxe dous días despois, sigo Morto. Teño as transaminasas polos suelos e as "ojeras", polas nubes.
Todo dí, que será un lúns, longo, moi longo...