16:05, Despois de comer un paxe....pois aki tou, ca barriga que parece un grano cheo de pus, apunto de estoupar, na cariña dun adolescente. ¡Explotame , explotame, explooo!!!!.
UFF, tarde dura, e só levo aki dous minutos, a diferencia dos meus compañeiros que levan xa cerca de vinte minutos; pero aínda así non hai forma, os segundos convertense horas, os minutos días e as horas, anos!!!.
Nin Spotify, nin facebook, nin messenger, logran diluir a miña angustia e facer máis levadeira esta tarde gris de Setembro.
Só hai unha cousa que nunca me falla, (igual que a rubia, con moito volumnen, que me acompaña cada fin de semana, sen falta), o maravioso Mundo da Macheta.
Sempre hai cousas que contar, que ver, que explicar ás mentes máis inexpertas, que haberlas ailas...!!!
Ela, axudame a superar cada tarde de hastío, cada minuto de traballo, cada ostiazo de sono,sempre ela...
MACHETA CONTIGO SEMPRE!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario