"Sayonara Veinty"

Mañá xa é.

Xa é o día menos esperado da miña vida.

O cambio de díxito (pola esquerda), na miña conta anual de anos.

É a fatídica chegada ós trinta.

O número que nadie espera chegar.

O número "revelión e salvación" ó mesmo tempo.

Nun acto de boa fé, cando se chega a esté limite, soémos facer un "flashback", da nosa vida, sobre todo da nosa "vintena", recapacitar e ver o que se fixo ben e o que se puido meiorar.

O meu resumo é; que do que me acordo, todo se puido meiorar.

Nos últimos sorbos do pouso da vintena, non moitas cousas teño claras, tan só que os Trinta, e se a vida mo permite, van ser a De-Generación ansiada, a prolongación da miña "dúas decenas".

Vai ser unha vintena, pero de tres decenas de anos.
Moitas cousas quedan ainda por facer, (esperemos que moitas delas malas...).
Tan so esperar, que haxa saúde, que me permita afrontar todo-los meus novos retos, que van ser moitos.
Hoxe toca chorar. Mañá serei un home novo, ."...con pelos no peito", como dicía a cancíón, cargado de enerxía e disposto a queimala "todita".
"Sayonara Veinty", foi un pracer disfrutar todo este tempo con vós. Non teades tristes, esto non é un "adeus" é un "ata pronto".