Esto non pode ser..., tame dando de ostias ata non poder máis, pero
a ónde vamos a chegar!!!!, tamos a 17:21 dunha tarde calkeira de martes
e el ta ahí o meu carón, susurrando me na orella "Duermete niño duermete ya..."
o puto "SONO", tame dando cada sopapo k non vexas!!!
O Carola, nos forellos e ainda asi nada.. non ai forma de despegar..., con 20 cafes
na ialma, o corazón colgandome da campanilla e o cerebro e os ollos.. ó ralentí!!!!
Qué facer?, en qué pensar?, en qué traballar? cando todo o k fas che produce unha
enorme somnolencia....?
As letras transfórmanse en garabatos inintelixibles que bailan e cantan ó son de M.Carola,
o monitor convertese nun lámpada, e o cacho de madeira no que teño apoiado os codos, nunha maraviosa...
mesita de noite..!!!. A garabata apretame tanto, k me da a sensación de que tou na miña cama tapadiño,
cas mantas ata o cuello, solo é cerrar os ollos e deixarme levar.
Entre parpadeo e parpadeo transcorren 50 segundos, esto non é profesional en absoluto, pero deixemlo ahí..!!!
O repinicar dos dedos dos compañeiros, nas teclas, convértese na mais agradable "nana", nunca escoitada
polo oído humano.
Triste, triste vida k me aprisiona....ir e vir de vasos de café.....asi toda a tarde. ao longo das semanas,
dos meses, dos anos....
O único que pode, acabar con esta situación é o factor tempo, as 19:10 (fin de xornada) é o elixir máxico
que todo o cura...nese mesmo intre os cafés empezan a facer o seu efecto, a cafeína empeza a ebullir na
miña sangue...e a cabeza empeza a dar voltas....sintome coma novo.... penso, salto, falo, canto, maravillas
dos estimulantes.....circulo vicioso.
O efecto apagase, baixa, esfúmase...horario 02:00, outra vez pringados, o día seguinte "Tocará Diana" as 07:00
tou fodido!!, durme , durme, durme, o cafe ainda segue a jodela marrana dentro de min..!!!
Mañá creo k tocará outra sesión coma de hoxe.!!!
